Jakie są ograniczenia stosowania technologii PDR

Tradycyjne technologie napraw blacharsko-lakierniczych związane z koniecznością demontażu, prostowania, a także używania rozmaitych mas wypełniających, a wreszcie odtwarzania powłoki lakierniczej są wprawdzie efektywne, jeżeli chodzi o trwałość i wygląd naprawianych elementów, jednak oznaczają nie tylko wysokie koszty, ale również długi czas, jaki samochód musi spędzić w warsztacie. Sposobem na uniknięcie takich niedogodności jest korzystanie z naprawy PDR oferowanych przez firmy specjalizujące się w korzystaniu z innowacyjnych technik usuwania usterek. Przekonajmy się, czym wyróżnia się takie podejście i zobaczmy, kiedy nie będzie można z niego skorzystać.

Na czym polega technologia PDR?

Naprawy PDR (Paintless Dent Repair) pozwalają na przywrócenie oryginalnego wyglądu uszkodzonego elementu karoserii bez konieczności jego zdejmowania oraz późniejszego lakierowania. Stosowana w takich przypadkach technologia wiąże się z użyciem specjalnych narzędzi, które umożliwiają wyprostowanie blachy za sprawą nacisku wywieranego w odpowiednio dobranym miejscu znajdującym się po przeciwnej stronie powierzchni lakierowanej. Fachowcy specjalizujący się tej technice używają wyprofilowanych łyżek, którymi powodują ponowne odkształcenie metalu, które przywraca części pierwotny wygląd. W przypadku niektórych uszkodzeń możliwe jest też użycie techniki wyciągania.

Kiedy nie można skorzystać z napraw PDR?

Możliwości stosowania technologii napraw PDR są szerokie, w niektórych sytuacjach może się jednak zdarzyć, że nie będą one optymalnym rozwiązaniem. Takie rozwiązanie nie sprawdzi się wówczas, gdy doszło do pęknięcia lakieru albo uległ on odspojeniu. PDR nie może być również użyty, jeżeli uszkodzenie znajduje się blisko przetłoczenia elementu albo tuż obok jego krawędzi.